Sörf í ölduróti tímans

Blogg já? Ja hérna hvað margt gerist stundum og manni líður eins og ekkert sé nokkurn tíma eins lengur en í 5 mínútur. Hinn síbreytilegi hraði heimur hellist áfram og þá er eiginlega eina ráðið að hætta að lesa blöð og horfa á sjónvarpið. Reyna að minnka hraðann, sneiða hjá áreitinu. Út að labba er málið. Slökkva á gsm-símanum líka. Þá fær maður aftur þessa heilbrigðu tilfinningu að maður sé hluti af heiminum og í honum en ekki bara á hlaupum á eftir honum. Það er þessi eilífa líðandi stund, sem maður á að standa á eins og á brimbretti og sörfa rólega áfram í öldurótinu.